Ustawa o kredycie konsumenckim to dokument, który reguluje wszystkie kredyty konsumenckie. Określone są w nich prawa i obowiązki obu stron umowy – banku (lub innej instytucji pożyczkowej) oraz kredytobiorcy. Jakie są najważniejsze zapisy w ustawie o kredycie konsumenckim? O czym powinien pamiętać kredytobiorca, decydujący się na podpisanie umowy kredytowej?
Ustawa o kredycie konsumenckim, która została podpisana 12 maja 2011 roku i która weszła w życie 18 grudnia 2011 roku ma na celu ochronę praw kredytobiorców. Potrzeba uchwalenia takiej ustawy była ogromna - na skutek nieuczciwych praktyk, często lichwiarskich, wiele osób było poszkodowanych, a nieuczciwe praktyki nakręcały spiralę zadłużenia. Oprócz problemów związanych z lichwą, konieczność uchwalenia ustawy o kredycie konsumenckim wymusiła na polskich organach dyrektywa unijna.
Ustawa o kredycie konsumenckim:
Ustawa o kredycie konsumenckim chroni kredytobiorców przed nieuczciwymi praktykami – przede wszystkim przed brakiem dostępu do wyczerpujących informacji o kredycie, ale także przed dowolnym naliczaniem kosztów kredytu konsumenckiego oraz dużym ograniczeniem praw konsumenckich.
Ustawa o kredycie konsumenckim zawiera szereg zapisów, regulujących stosunek kredytodawcy, kredytobiorcy i pośrednika. Określa także, czym jest kredyt konsumencki:
kredyt lub pożyczka udzielona przez instytucję kredytową (wpisaną do Rejestru Instytucji Pożyczkowych KNF) osobie prywatnej na cel niezwiązany z prowadzeniem działalności gospodarczej, zawodowej czy rolniczej w kwocie do 255 550 zł
Ponadto w Ustawie o kredycie konsumenckim znajdują się zapisy, które wskazują:
Ustawa o kredycie konsumenckim wyraźnie wskazuje, że kredytobiorca ma prawo wcześniej spłacić kredyt. W takiej sytuacji koszty kredytu powinny zostać pomniejszone o czas, o jaki zostaje skrócony okres kredytowania - kredytobiorcy należy się zwrot prowizji i innych kosztów w kwocie proporcjonalnej do czasu kredytowania. Podobnie koszty kredytu konsumenckiego obniżają się, gdy kredytobiorca nadpłaca kredyt - powinny być wyliczone na podstawie aktualnej sytuacji kredytowej klienta. Bank ma z kolei prawo pobrać prowizję za wcześniejszą spłatę kredytu konsumenckiego w wysokości nie wyższej, niż wskazuje to Ustawa o kredycie konsumenckim. Nie może być natomiast pobrana taka prowizja w przypadku wcześniejszej spłaty zadłużenia z karty debetowej i karty kredytowej.
Ustawa o kredycie konsumenckim została dostosowana do prawa unijnego – chroni ona prawa kredytobiorców, zapewniając szerszy dostęp do informacji i uniemożliwiając bankom oraz innym instytucjom pożyczkom naliczać dodatkowych kosztów kredytu w dowolnej kwocie. Zmiany te pozytywnie wpływają także na instytucje pożyczkowe, które udzielają coraz większej liczby kredytów.